علل برانگيزاننده خشم

از جمله عواملي كه مي تواند ما را در مديريت خشم و استفاده بهينه از آن كمك كند، توجه به علل آن است. علل تحريك كننده خشم متعددند، اما كاملا از هم جدا نيستند، بلكه با هم تعامل و همپوشي دارد. برخي از اين علل عبارتند از:
1. شناختي، شامل خطاهاي شناختي و افكار معيوب (بايدهاي الزام آور، فاجعه سازي از رويدادها و توقّع هاي افراطي از خود، خدا، ديگران و هستي)؛
2. علل رفتاري؛ مانند: حمله جسماني يا حمله كلامي مستقيم و غيرمستقيم؛
3. اخلاقي؛ مانند: كبر، حسد، عجب، مجادله، عيب جويي، استهزا، مخالفت، مكر و حيله، و حرص و طمع؛
4. روان شناختي؛ مانند: احساس طرد شدن، ناكامي، پيش بيني ناكامي، احساس گناه، حسادت، غم، اضطراب، احساس حقارت و استرس؛
5. اجتماعي؛ مانند بي عدالتي، فريب كاري، روابط جريحه دار گذشته و يادگيري؛
6. اقتصادي؛ مانند تورم؛
7. طبيعي؛ مانند گرما، شكستن نوك مداد در حال نوشتن؛
8. وسوسه شيطان، نفس و انسان هاي شيطان صفت؛
9. فيزيولوژيكي؛ مانند مجروح شدن، خستگي، عدم تعادل هورمون ها (خانم ها در دوران قاعدگي)؛
10. شخصيتي: افراد زودرنج حساسيت بالاتري دارند (اينجا بايد حساسيت درمان شود تا خشم برطرف شود.) . [1]

پی نوشت :
[1] . مجله معرفت، شماره 97.